Leczenie – leki chroniące komórki wątrobowe (niezbędne fosfolipidy)

Przypomnijmy sobie drugie „uderzenie” z teorii dwóch uderzeń, próbującej wytłumaczyć, jak powstaje ta choroba. To uszkodzenie wątroby (m.in. przez stres oksydacyjny) i komórki zapalne. Uszkodzone komórki trzeba też odbudować. Takie działanie, ochronne i naprawcze, ma grupa ciągle badanych związków – czyli niezbędnych fosfolipidów (oczywiście znanych głównie jako angielski akronim EPL). Badania potwierdziły, że przynoszą one korzyści komórkom wątrobowym (hepatocytom). Uczestniczą w odbudowie jej błon i podziale komórki (a podział jest niezbędny do regeneracji narządu). Biorą udział w procesie trawienia tłuszczów i wchłaniania wielu witaminy. Co ważniejsze, hamują włóknienie wątroby i mają działanie przeciwmiażdżycowe (a przecież włóknienia i marskości boimy się najbardziej). Zwiększają rozpuszczalność cholesterolu w żółci, ułatwiającym tym samym jego usuwanie z organizmu. Zmniejszają też lepkość krwi, a tym samym jej przepływ przez wątrobowe naczynia krwionośne.

 

W miejsce uszkodzonych m.in. przez reaktywne formy tlenu, błon komórkowych wchodzą nowe. Warunkiem jest jednak prawidłowy poziom DLPC (1,2-dilinoleilofosfatydylocholina) - głównego składnika niezbędnych fosfolipidów. Możemy ją dostarczyć „z zewnątrz” w formie suplementów. Dzięki temu ciągła równowaga pomiędzy stałym niszczeniem wątroby (w wyniku nagromadzonych trójglicerydów a potem udziału stresu oksydacyjnego i komórek zapalnych) a jej stałym odbudowywaniem i regeneracją może przesunąć się na korzyść tej ostatniej.

Pamiętajmy jednak, że niezbędne fosfolipidy nie zlikwidują samej niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby. Podstawowe znaczenie ma tutaj walka z otyłością oraz innymi czynnikami ryzyka opisanymi wcześniej.¹